Aan het Grafisch Lyceum te Rotterdam heb ik een opleiding DTP gevolgd. Het spreekt dan ook voor zich dat er in de loop der jaren verschillende omslagen van mijn hand zijn verschenen. Iedere omslag heeft zo zijn eigen verhaal, zeker als het voor een van mijn eigen boeken is.
De Quantumdetectives
De omslag van De Quantumdetectives was een leuke uitdaging. Zoals bij iedere cover moet het nieuwsgierig maken naar het verhaal maar ook niet teveel van weggeven. Omdat het om een detective gaat die zich 15 jaar in de toekomst afspeelt, moest er ook een SF sfeertje overheen hangen.
Het verhaal begint met de vondst van een lijk op een bijzondere plek. De politie staat voor een raadsel en hoopt dat een autopsie antwoorden zal opleveren. Dat gedeelte van de omslag is duidelijk, de achtergrond… tja. Ook die heeft een hele goede reden. Het was even zoeken naar de juiste afbeelding, toen die eenmaal gevonden was, moest er nog een foto van een lijk gevonden worden. Inbreken bij het Nederlands Forensisch Instituut voor een echt lijk (we wilden zo authentiek mogelijk blijven) bleek problematischer dan verwacht en toestemming krijgen om foto’s te maken bij een echte autopsie lukte ook niet. Uiteindelijk hebben we voor ons eigen lijk gezorgd…
De rest was aan photoshop, waarna de enige resterende vraag is… wat echt is en wat niet.
Shadajaël omnibus 1
De serie Shadajaël heeft me altijd na aan het hart gelegen. Niet alleen omdat het eerste verhaal dat van mij gepubliceerd werd De Burcht van Montèz was, een kort verhaal dat in de door Suspense Publishing uitgegeven bundel Duistere Parels verscheen en waar Shadajaël voor het eerst zijn opwachting maakte, maar ook omdat één van de hoofdpersonen losjes gebaseerd is op iemand die me erg na aan het hart ligt, en dat is de excentrieke kapelaan Kalter.
Vanaf het moment dat ik besloot om na jaren de draad van Shadajaël weer op te pakken (er zaten zoveel verhalen in mijn hoofd, ze moesten eruit) had ik als omslag een ouderwetse, zwarte lijkkoets in gedachte met de slechterik, Mathhamor, op de bok, een scene uit het begin van De Doodskoets. Omdat ik altijd met foto’s als basis werk, was de eerste stap om een bruikbare foto van een lijkkoets te pakken te krijgen. Dit bleek helaas een nagenoeg onmogelijke opgave te zijn.
Na een tijdje zoeken doken er echter verschillende foto’s op die een prima basis vormden voor de cover. De koets, de mist en het grijnzende skelet, dat een verrassende overeenkomst vertoonde met Mathhamor, bleek uitstekend te werken. De cover bestaat dus om te beginnen uit verschillende lagen en na de broodnodige manipulaties met Photoshop helemaal. Het eindresultaat is een omslag die past bij een horrorboek.
Shadajaël omnibus 2
Met de tweede omnibus staan voor het eerst alle verhalen van Shadajaël in chronologische volgorde. Naast de nieuwe verhalen zijn er enkele verhalen die ooit als e-book zijn verschenen behoorlijk bewerkt voor deze uitgave. De enige die niet echt bewerkt is, is De Burcht van Montèz. Omdat dit het eerste verhaal is, voelde het gewoon niet goed om dit verregaand het herschrijven. Het klopt dus wel dat dit eerste verhaal niet het chronologische begin is.
Het eerste verhaal in deze omnibus is De Spooktrein, daar is de omslag dan ook op gebaseerd. Het basismateriaal, de ouderwetse locomotief met de coupés en de bosachtige achtergrond, zijn behoorlijk bewerkt. Zeker de trein zelf. Er moest een dreigend en spookachtig uiterlijk komen en tegelijkertijd moest de trein uit de lucht komen, verschijnend vanuit een andere dimensie. De dichte, laaghangende mist en de oplopende mist in de lucht, de originele lucht was namelijk veel te helder, completeerde het dreigende plaatje en maakte alles tot een geheel.
Shadajaël omnibus 3
Met deze derde omnibus van Shadajaël wordt zijn levensverhaal in feite voortgezet. Zijn doel is nog steeds thuis te komen, maar vastzittend in het verleden zal dat geen eenvoudige opgave zijn. Wederom is de omslag gebaseerd op het eerste verhaal, Zusters van de Duisternis, maar als je goed kijkt zit er ook al een hint naar het tweede verhaal, De Godenwolf, in verwerkt. Shadajaël komt terecht in een klooster, maar zoals te verwachten is, loopt alles ietwat anders dan verwacht…
Als omslag had ik een oude kapel in gedachten, en hier wordt het leuk. Ergens in Noord-Brabant staat er namelijk midden in het bos een eenzaam kapelletje waar vroeger daadwerkelijk de H. Mis is opgedragen. Rondom het oude kapelletje is een parkje met een klein klooster aangebouwd. Op de coverfoto is dit net niet zichtbaar. Omdat ik de kapel vrij goed ken en een nachtopname wilde ben ik er met een goede vriend ’s avonds laat naartoe gereden voor een fotoshoot. Overbodig om te stellen dat je ’s avonds laat in een bos bij een oude kapel meteen in de sfeer van het verhaal komt, zeker als je een overdaad aan fantasie hebt.
Wat photoshopwerk verder, met name wat filters en een volle maan (in dit geval comfortabel vanuit de achtertuin), en de omslag was klaar.
Scherven vol ogen – Johan Klein Haneveld
Vanaf het moment dat Johan Klein Hanevelds manuscript Scherven vol ogen binnenkwam had ik deze omslag in gedachten. Er wordt van mannen vaak gezegd dat ze in plaatjes denken. Omdat ik vanaf mijn vroegste jeugd opgegroeid ben met fotografie, mijn vader was een erg goede fotograaf die me al heel vroeg veel geleerd heeft over alle aspecten van het vak, denk ik inderdaad vaak in plaatjes en zie alles meteen levendig voor me. Als het om een horror manuscript gaat, lijkt dit alleen maar erger te worden.
In totaal heb ik denk ik een stuk of acht verschillende foto’s gebruikt. (Het grootste probleem hierin was het vinden van modellen wiens ogen ik mocht gebruiken). Het griezelige effect dat de in glas gevangen ogen opwekken, tezamen met de door Johan zelf voorgestelde mysterieuze dame, past perfect bij het verhaal en wekt een heerlijk griezelsfeertje op. Waarbij het bloederige oog rechtsboven net voor dat beetje “extra” zorgt.