Eddy Bertin

Niemand vergeet het moment dat zijn eerste boek uitkomt… en  het wachten op de eerste recensie. Vreselijk! Natuurlijk, je eigen werk vind je geweldig en je vrienden en familie zijn trots maar waarschijnlijk wat minder kritisch dan de gemiddelde lezer die onbevangen en onbevooroordeeld je boek oppakt, laat staan een ervaren recensent.

In mijn geval was het eerste boek Shadajaël – Genadeval. Het eerste deel uit een horrorserie (en nee, ik keek niet op een litertje bloed meer of minder en hield geen rekening met tere zieltjes) Met andere woorden, echte horror met wezens uit de onderwereld die niet veel goeds met ons, stervelingen, van plan waren. Het is niet moeilijk raden wie de recensent was, Eddy Bertin. Naast wat (terecht) commentaar, eindigde hij met de opbeurende kreet; “leuk en bloederig”. Met zo’n quote ben je als auteur natuurlijk in de zevende hemel!

Niet lang daarna kreeg ik via het blad SF-Terra de mogelijkheid om Eddy te interviewen. Het werd een bijzonder leuk interview bij Eddy thuis en ik denk dat ik sindsdien met trots kan stellen dat ik Eddy als vriend kon beschouwen. Mailtjes begon hij standaard met ‘Gruwelijke Barkel’ en eindigde met ‘Bloederige groetjes’. Een leuker koosnaampje kan je je als horrorschrijver niet wensen.

Nu, jaren nadat deel 2 van Shadajaël (op vrijdag de 13e) het levenslicht zag, is deel 3, met de opgepoetste eerste twee delen, een feit. En achterop staat natuurlijk met trots de quote van Eddy. Het voornemen was om Eddy er één als verrassing te sturen, en dan… enkele dagen voordat de drukker de nieuwe bundel af zou komen leveren, kwam volkomen onverwacht het nieuws dat Eddy Bertin was overleden.

Voor mij stond de tijd heel even stil en dankbaarheid dat ik hem zo heb mogen kennen en verdriet om het verlies, vochten om de overhand.

Mijn gedachten gaan tevens uit naar zijn familie en vrienden, voor wie het verdriet natuurlijk veel groter is.

Rust zacht, Eddy.

Theo.