De zorg aan het infuus
Gesjoemel met PGB’s, frauderende zorgverleners, een gedecentraliseerde jeugdzorg die vastloopt en verplegend personeel dat bedolven wordt onder een overdaad aan administratie. Sinds de regering jaren geleden het financiële roer in de gezondheidszorg compleet om heeft gegooid en de marktwerking haar intrede heeft gedaan loopt onze gezondheidszorg als een motor waar zand in is gegooid. Een vastloper lijkt zo langzaamaan onafwendbaar.
De conclusie dat de toenmalige veranderingen niet ten goede zijn uitgepakt lijkt dan ook gerechtvaardigd. En dit zijn slechts conclusies die vanaf de zijlijn getrokken kunnen worden. Wat als je er als patiënt middenin zit? Wat als je de omslag in de zorg zelf hebt meegemaakt en er het slachtoffer van bent geworden? En dan bedoel ik het niet eens zozeer financieel. Dat je je zorgrekening niet kunt betalen door al deze veranderde regels is al erg genoeg, maar als je gezondheid gaat lijden onder al dit gebeuren, wordt het dan niet hoog tijd dat we ons zorgsysteem kritisch onder de loep nemen, of is het normaal dat 33% van de patiënten in een Belgisch ziekenhuis, Nederlanders zijn? Waarom zoeken zij hun medisch heil (succesvol) bij onze zuiderburen? Is het niet hoog tijd dat Den Haag zijn fouten toegeeft en de zorg weer menselijk maakt zodat artsen mensen kunnen helpen zonder ze in een financiële afgrond te storten? Want het kan ook anders. Dit boek, Epilepsie… of niet..? bewijst het.
Het moet anders.
Epilepsie… of niet..? vertelt het verhaal van de patiënt zelf, vanuit zijn positie en hoe hij het slachtoffer is geworden van de regels. Maar laat vervolgens zien hoe het ook kan… en tientallen jaren aan lopende problemen zomaar opgelost kunnen worden, de patiënt zijn leven terugkrijgt en de zorgkosten tot het verleden behoren. En dat willen we tenslotte toch allemaal..?